Op 4 maart plaatste de PZC een artikel over het Humanistisch Café van februari 2023. Dit was geschreven door José Baars. Haar enthousiasme over de gesprekken  en discussie spatte er van af. Hopelijk wordt een aanleiding voor andere mensen om ook eens te komen kijken.

Hieronder de tekst uit de PZC van 4 maart 2023

Levensbeschouwing oefenen bij het Humanistisch Café Zeeland

In Zeeland zijn 312 mensen lid van het Humanistisch Verbond. Bij het Humanistisch Café op de laatste zaterdag van de maand voeren zo’n twintig mensen een goed gesprek over actuele thema’s van levensbeschouwelijke, ethische en maatschappelijke aard. Het doel is tot beter begrip en wellicht nieuwe inzichten te komen. Ook niet-leden zijn welkom.

Democratie

Op 25 februari sloot ik me aan. Het eerste thema dat werd besproken was ‘democratie’ – een hoog goed. ‘Hoe democratisch is Nederland (nog)?’, was het startpunt van een korte inleiding en een gedachtenwisseling. Bij de representativiteit van de Tweede en Eerste Kamer staan al vlot dikke vraagtekens. Wie verkozen wil worden moet de Nederlandse nationaliteit bezitten, ouder zijn dan 18 jaar en lid zijn van een politieke partij. Van de Nederlandse bevolking voldoet 2,5 procent aan deze drie criteria. Hoe vertegenwoordigen zij mensen met wie zij nooit in contact staan? En hoever strekt de invloed van volksvertegenwoordigers, wanneer Europese wetgeving beperkt en lobbyisten, ambtenaren en de moneybelt allemaal een vinger in de pap hebben?

Individualisering in de samenleving wordt wel in de politiek weerspiegeld. Solidariteit is ver weg wanneer individuen een ander belang voor ogen hebben dan het algemeen belang. De sfeer is gemoedelijk, het gesprek zelf is een zoektocht naar het goede en schone. Vrouwen en mannen zijn even vrij om hun visie te geven. Ik zit op het puntje van mijn stoel.

Het tweede onderwerp gaat over literaire prijzen en (koninklijke) onderscheidingen. Vanuit de humanistische hoek komen de vragen op als ‘strookt uitreiking van prijzen met waarden als gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid?’ Een award als waardering voor een bijzondere prestatie oogst meer sympathie dan een prijs die competitie aanjaagt.

Minder waard?

Maar wat als een award een pluim is voor ingezet talent? Ben je zonder talent dan minder waard? Het gezelschap lijkt van koninklijke onderscheidingen vooral gecharmeerd om ze te kunnen weigeren. Maar de argumenten lopen uiteen. Van niet iedereen maakt kans op voordracht, ongelijkheid door verschillende rangen tot het niet erkennen van het gezag van de koning. ,,Een koning die aan het eind van ieder verhaal een beroep doet op God, is mijn koning niet”, klinkt het naast me. Hoe logisch is dat?

Alternatief

Humanisme is een alternatief voor dogmatische religies. Een levensbeschouwing waarbij vragen over de ‘zin van het leven’ aan de orde komen, vrijheid van denken wordt gepropageerd én beoefend. Spiritualiteit is ook als perspectief uitgewerkt in de publicatie Hoezo Humanisme?

Ik dub erover. Het streven naar vrijheid om het leven vorm te geven ‘op de eigen manier’ – dat is toch niet per definitie areligieus? En wat het koningshuis betreft: zou het vanuit medemenselijkheid niet logischer zijn wanneer humanisten strijden voor de bevrijding van mensen uit de inhumane gevangenis van een erfelijk ambt? Dan komt daarvoor de dank misschien niet God, maar de humanist toe en de lintjes verdwijnen vanzelf.

Zie voor meer informatie: humanistischverbond.nl